3 Ocak 2013 Perşembe

BİR BEN VAR BENDE BENDEN DOMESTİK BU ARALAR...

uzun yıllardır çalışıyorum.yani liseden mezun olmadan önce başladım .fasılalarla devam eden yaklaşık 15 yıllık bir çalışma hayatım var.resmi ve gayriresmi olmak üzere yani halk dilinde sigortalı ve de sigortasız olaraktan..heee bir de sigortalı olduğumu sandığım ama gerçeğin hiiiç te öyle olmadığını anladığım çalışma performanslarım oldu.yani lafın kısası bana uzun gelen bir zamandır çalışmaktayım.
    hani modern kadınız .çalışan kadınız ..üreten bireyiz.cartız ..curtuz..ne yani evde körelelim mi..sen çalışmazsan ben çalışmazsam nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa..gazıyla çalışıp duruyoruz. sizi bilmem ama bana bazen ööğk geliyor çalışmaktan.hani eve gelip bir erkek edasıyla yaşasam belki sorun olmayacak ama kadın olup çalışıp; eve de kadın olarak geri dönünce işte zurnanın oralarda bir yerde zırt dediğini varsayıyorum.bunalıyorum.yoruluyorum.yapım gereği de her şeye yetişme çabasında olduğum için tükeniyorum ..ama kan kusup kızılcık şerbeti olayı var ya işte bende genelde  vuku buluyor bu hadise.
  ben evdeki hanımları görüp özeniyorum..terliğimi çantama koyup şıkır şıkır giyinip gezmelere gitmek istiyorum kocadan yarım saat önce  koştur koştur eve dönmek uyduruktan bir yemek yapmak istiyorum.
kafamı tek meşgul eden şeyin; derin dondurucuda  , barbunya ya mı yoksa bezelyeye mi çok yer tahsis etmem handikabı olsun istiyorum.hafta sonu  denen hadise  çamaşır ve ütü günüm değil ,alıp çocuklarımı takılıp kocamın koluna gezmelerde olmam gereken bir hadise olsun istiyorum.zira işimi gücümü hafta içi denen bana çalışınca yıııııl kadar uzun gelen zaman diliminde yapmış olmalıyım.hamarat bir ev hanımı olurum herhalde.hani turşusu çıtır ;keki poof diye kabarmış;sarmaları kalem gibi ;evi her daim domestos esintisi kokan öğlen on ikide işini bitirmiş bir kadın..hahaaaa..düşününce ne güzel değilmi?
  hayal bir yana dursun.tabi   biliyorum evde kalınca her şeyin bu denli toz pembe olmadığını ..evde çalışmanın da yer yer dışarıdaki iş hayatından bin kat zor olduğunu ..zira altı yıl evde kalmışlığım var.tabi bu altı yıl içerisinde iki çocuk dünyaya getirdiğim ve henüz yirmili yaşlarımın en başında olduğum düşünülecek olursa ağır bir çalışma temposunda olduğum anlaşılır.o yılları çok da hatırlayamıyorum.nasıl bir kafadaysam artık.koşturmanın hızından kuranderde kalmış benim kafa:)
  özetle aslında çalışmayı hiç sevmiyorum diyemem .bayılıyorum da diyemem .evde kalınca da sıkıntıdan patlarsın diyorlar.sanmıyorum ama ona da belki diyorum.bildiğim tek şey var .çocuklarım büyürken çok şeyi kaçırıyorum.çoğu zaman yorgun ve tahammülsüzüm.çekilmez bir adam oluyorum aksi nalet diyemesem de bir tık yakınım yani..bu aralar ruhum domestik takılıyor.brokolili puf böreği yapmak istiyor.

6 yorum:

  1. Canım, yetenekli yeğenim benim, çok başarılı olmuş. Bekleyiş, yaramış bence.. Daha olgun, daha özü toparlamış, daha iyi... Yüreğine sağlık diyorum...

    YanıtlaSil
  2. sen nasıl bişeysn yasminim yaaa:)

    YanıtlaSil
  3. okuyan gözün güzelliğindendir diyoruz:)

    YanıtlaSil
  4. brokolili puf böreği hımmmm bide pırasalı börek vardır of of of .hazır karda yağıyor yapıp komşumuda sevindirsemmi acaba :)))))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. pırasalı diyosunnnnn..ee tutmayayım seni ben o zaman:))

      Sil
  5. Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.

    YanıtlaSil